Rasy psów

Hej!
Jak jesteś tu pierwszy raz, radzę ci przeczytać napierw zakładkę Psy

Napiszę teraz o... MALTAŃCZYKACH!

Jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była jednoznaczna. Rasa ta pochodzi z wyspy Meledy.

Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa i pielęgnacji oczu.Włos u maltańczyków jest bardzo długi, prosty i jedwabisty o czysto białym umaszczeniu . Prawie wcale nie jest gubiony.

Maltańczyk jest psem towarzyskim i łatwym do ułożenia, aktywnym, lubiącym zabawę. Toleruje osoby mu nieznane. Posiada wysoki stopień posłuszeństwa oraz szybko się uczy. Przeciętna długość życia u maltańczyków wynosi 14 do 16 lat.

       
                                                                 Dobrze, to chyba wszystko, co miałam do napisania....
                                                                                                             PaPa!


PS.: Tu niżej są 2 zdjęcia maltańczyków






Napiszę teraz  o Husky
Hej
To mój kolejny post... mam nadzieję, że się wam spodoba C:

Rasa ta jest rasą pierwotną, pochodzącą z rejonu Kołymy w północnej Syberii. Hodowana tam przez pionierów w hodowli psów zaprzęgowych – Czukczów oraz Kamczadalów, Koriaków i Jukagirów. Około 17 tysięcy lat temu wiele paleoazjatyckich, prymitywnych plemion zamieszkiwało te tereny, gdy były one cieplejszym i bardziej przyjaznym terenem łowieckim. Ludzie zdobywali tam pożywienie polując, w czym pomagały im psy myśliwskie. Każda grupa stworzyła własny typ psa w zależności od wymagań łowieckich, ukształtowania terenu, występujących temperatur czy grubości pokrywy śnieżnej.
Czukcze żyli na półwyspie rozciągającym się z Syberii w kierunku Alaski. Około 3000 lat temu klimat uległ znacznemu ochłodzeniu, toteż Czukcze zaczęli wykorzystywać psy do ciągnięcia sań. Lud ten żył w stałych osadach, w głębi lądu i aby polować musiał przemierzać duże odległości. Ideałem psa było niewielkie zwierzę, które potrzebowało mało pokarmu, ale było na tyle silne, aby ciągnąć upolowaną zdobycz z umiarkowaną prędkością na długich dystansach. Kiedy zaistniała potrzeba przewiezienia cięższego ładunku, pożyczano psy od sąsiadów i zamiast 6-8 zaprzęgano 16 lub 18.

Hej!

Teraz muszę wam koniecznie napisać o GOLDEN RETRIVERACH!

Początkowo wyhodowana do udziału w polowaniach, rasa ta stała się popularną rasą psów rodzinnych. Rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii (Szkocja), została wyhodowana pod koniec XIX wieku. Prawdopodobnie goldeny zostały wyhodowane przez lorda Dudleya Mjoribanksa. W 1858 roku lord miał obejrzeć przedstawienie rosyjskiej grupy cyrkowej, którego główną atrakcją były pokazy kilku owczarków o żółtawej maści. Urzeczony ich umiejętnościami lord odkupił je i przywiózł do swojej posiadłości i to one miały być przodkami goldenów.
Chociaż historię tę często się przytacza gdy mowa jest o początkach rasy, większość kynologów uważa ją za mało prawdopodobną. Owczarki charakteryzują się zupełnie innymi cechami niż psy myśliwskie. Związek z tą opowieścią ma jedynie to, że pierwsze goldeny pojawiły się na wystawie pod nazwą rosyjskich retrieverów.








Siema

Teraz coś dla miłośników OWCZARKÓW SZKOCKICH!

Rasa ta, jak wskazuje nazwa pochodzi ze Szkocji, gdzie była używana od bardzo dawna. Psy podobne do współczesnych collie występowały w tych rejonach już w XVI wieku. Na drodze wieloletnich krzyżowań i selekcji hodowlanych udało się uzyskać cechy podobne do tych jakie prezentuje obecny wzór rasy. Collie krzyżowane były przede wszystkim z seterami. Po raz pierwszy owczarka szkockiego zaprezentowano na oficjalnej wystawie psów rasowych w 1860 roku w Birmingham w Anglii. Psy nosiły wtedy szatę koloru czarnego lub czarno-białego. Na 1871 rok datuje się pojawienie i rozwój popularności śniadego umaszczenia. Pierwszym collie o takim właśnie umaszczeniu był OLD COOCKIE. Pierwszy collie marmurkowy urodził się w 1873 roku. Pierwsze owczarki szkockie w Polsce pojawiły się w 1924 roku.











Teraz napiszę o OWCZARKU NIEMIECKIM!!!!!!!!!!!!!!!!


Kiedy w Europie Środkowej rozwinął się ruch kynologiczny, a jednocześnie rozwójmiast pociągnął za sobą wzrost przestępczości, zrodziło się zainteresowanie psem służbowym. W Niemczech utworzono związek, którego celem było popieranie hodowli psów owczarskich, w których widziano dobry materiał na psa służbowego dla wojska i policji. Związek ten nazywał się Phylax.
Po ośmiu latach działalności Phylaksu powstał nowy związek, utworzony przezrotmistrza Maxa von Stephanitza 3 kwietnia 1899 roku. Kiedy von Stephanitz wraz ze swoim przyjacielem Arturem Mayerem był w Karlsruhe na wielkiej ogólnokrajowej wystawie hodowlanej, ich uwagę zwrócił jeden z prezentowanych na tej wystawie psów.

Opowiem o Buldogach

Psy tego typu są mocnej budowy, z silnymi szczękami i krótką kufą, umożliwiającą mocny zacisk szczęk – żuchwa jest wysunięta do przodu pyska. Cecha ta jest istotna dla skutecznego przytrzymania przeciwnika lub ofiary. Kończyny proste i muskularne, tylne dłuższe niż przednie. Rasa uznana została przez Amerykański Związek Kynologiczny w 1893 roku^[1]. Dawne buldogi uczestniczyły w specjalnie organizowanych widowiskach polegających na szczuciu nimi innych zwierząt^[2]. Obecnie rasy w typie buldoga są użytkowane jako psy stróżujące lub do towarzyst



 

 

Teraz napiszę o ostatnim psie czyli  o DALMATYŃCZYKU.

Jego pochodzenie nadal nie jest jasne. Według niektórych badaczy jego przodkowie pochodzą z północnych Indii i w średniowieczu, wraz z taborami cygańskimi przywędrowały do Europy^[2]. W Dalmacji wykorzystywane były jako gończe, a później, w XVII wieku jako obronne. W XVIII wieku sprowadzone doWielkiej Brytanii. w okresie wiktoriańskim osiągnęły szczyt popularności^[5]. Zanim jednak dotarły do Anglii, odbyły długą podróż poprzez kraje basenu Morza Śródziemnego, gdzie trafiły z Dalmacji pod nazwą wyżły regusańskie lub legawcedalmatyńskie, a następnie z Francji jako psy galicyjskie dotarły na Wyspy Brytyjskie. Rasa ta przywędrowała do Polski pod nazwą Dalmatinnis.

 HEJ! 

Psy BOO to bardzo słodziutkie zwierzęta .Zobaczycie!

Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.
Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia (od białego i biało-kremowego, po czarnne)
Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści.
Jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany przybyły ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.

Witajcie znowu chciałam wam napisać o kolejnym psie ten pies to BOKSER

Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabanckiego bullenbeissera. Hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wykorzystujący je do polowania na niedźwiedzie, wilki i dziki^[3]. Zadaniem bullenbeissera było złapanie osaczonej przez psy naganiające zwierzyny i przytrzymanie jej do momentu przybycia myśliwego. Aby dobrze spełnić swoją rolę pies ten musiał mieć możliwie szeroką kufę z szeroko rozstawionymi zębami. Mógł w ten sposób mocno wgryźć się i przytrzymać ofiarę. Każdy bullenbeisser, który posiadał te cechy był przydatny w polowaniu i tym samym nadawał się do dalszej hodowli, która dawniej kierowała się wyłącznie jego użytecznością. W ten sposób wyselekcjonowano psa o szerokiej kufie i z wysoko umieszczoną truflą nosa.^{[potrzebne źródło]}

Pierwsze wzmianki o bokserze sięgają końca XIX wieku. W 1896 roku w Monachium powstał pierwszy Klub Boksera. Wzorzec rasy ustanowiono po raz pierwszy w 1905 roku. Oprócz psów w typie bullenbeissera do przodków boksera zalicza się buldoga angielskiego.Grzbiet nosa tego psa jest skrócony, a Stop jest wyraźnie zaznaczony. Psy tej rasy mają tzw. przodozgryz, czyli dolne siekacze wystają przed górne. Uszy od 2012 roku pozostawione w stanie naturalnym, szeroko rozstawione. Ogon zazwyczaj wysoko osadzony, wcześniej najczęściej kopiowany teraz również pozostawiony w stanie naturalnym, ponieważ współcześnie kopiowanie (a także nakłanianie do kopiowania) jest w wielu krajach (w tym w Polsce) prawnie zabronione.Umaszczenie żółte lub pręgowane oraz niepożądane w hodowli umaszczenie białe. Maść żółta występuje w różnych odcieniach, od jasnożółtego do ciemno-rudo-brązowego lub czerwonożółte. Maska jest czarna. Odmiana pręgowana ma na żółtym tle w wymienionych powyżej odcieniach, ciemne lub czarne pręgi przebiegające w kierunku żeber. Barwa tła musi wyraźnie kontrastować z barwą pręg. Białe znaczenia nie są niepożądane, mogą wręcz korzystnie wpływać na estetykę umaszczenia, nie mogą jednak zajmować więcej niż 1/3 powierzchni ciała. Osobniki ze zbyt dużą ilością bieli oraz boksery białe nie są dopuszczane do dalszej hodowli.

Pies żywiołowy, wesoły i skłonny do zabaw. Jest bardzo cierpliwy i delikatny w stosunku do dzieci. W Polsce ich charakter oceniany jest za pomocą testów psychologicznych przeprowadzanych przez ZKwP. Sprawdza się w szkoleniu, wymaga jednak odpowiedniej stymulacji i regularnych ćwiczeń. Jest psem rodzinnym, towarzyskim, źle znoszącym samotność.

Wzorzec opisuje jego charakter następująco:

„Bokser powinien mieć silny system nerwowy, być pewny siebie, spokojny i opanowany. Jego charakter należy do najważniejszych cech rasy i powinno się zwracać na niego wielką uwagę. Przywiązanie i wierność w stosunku do właściciela i całego domu, jego czujność i odwaga jako obrońcy słynie od dawna. Bokser jest łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach. Jest łatwy w szkoleniu ze względu na swoją karność, rezolutność, wrodzoną odwagę, naturalną ostrość i rozwinięty zmysł węchu. Jest psem mało wymagającym a równocześnie bardzo czystym, jest ceniony zarówno jako pies rodzinny, obrończy, towarzyszący i służbowy.

Boksery to psy aktywne, niezmordowane na spacerach, wymagające dużo ruchu i zajęcia. Zdarzają się w tej rasie skłonności do dysplazji stawu biodrowego, zwyrodnienia kręgosłupa i niewydolności mięśnia sercowego. Długość życia u tej rasy to przeciętnie 10–11 lat.

U psów tej rasy istnieje ryzyko wystąpienia skrętu żołądka. Boksery są psami podatnymi na nowotwory, alergie, oraz zapalenia górnych dróg oddechowych. Są psami bardzo źle znoszącymi skrajne, tj. bardzo wysokie i bardzo niskie temperatury, m.in. ze względu na budowę kufy.

 

 WITAM WAS!!!
Pewnie czekaliście na kolejną rase psa? Mam rację? Tą rasą jest Grzywacz Hiński :-)!
Zacznijmy od zdjęć:)

Teraz trochę popiszę

Budowa

Psy tej rasy są niewielkie, szczupłe i delikatne. Mają wąską kufę, lecz nie spiczastą. Według wzorca rasy organizacji FCI uszy u tej rasy są osadzone nisko i są duże i stojące, a u odmiany owłosionej dozwolone są uszy "wiszące". Oczy są: "tak ciemne, że wydają się czarne. Ukazują niewiele białkówek, bądź nie ukazują ich wcale. Średniej wielkości. Osadzone odlegle od siebie." 

Szata i umaszczenie

U odmiany nagiej występują włosy na głowie, łapach i ogonie. Ich skóra jest delikatna i ciepła w dotyku, w ciągu roku zmienia kolor - zimą jest jaśniejsza, a latem wskutek opalania zmienia barwę na ciemniejszą. U odmiany owłosionej - Powder Puff - występuje podszerstek i miękka okrywa włosowa. Są to psy niealergizujące (nawet odmiana owłosiona), włos strukturą przypomina włos ludzki. Występują we wszystkich barwach i ich odcieniach.

Zachowanie i charakter:)

Psy tej rasy są pogodne i radosne, niektóre osobniki mogą źle znosić obecność innych psów, są aktywne. Lubią aportować, biegać z ludźmi lub innymi psami. Są skore do zabaw z dziećmi, bez oznak agresji, dobrze znoszą warunki miejskie. Przywiązują się do właściciela. Grzywacz chiński jest hodowany jako pies rodzinny i do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja:)

Przeciętnie żyją ok. 12 lat, choć zdarzają się osobniki żyjące dłużej. Nagie grzywacze mogą mieć problemy z uzębieniem. Jak każde psy ras małych i miniaturowych są bardziej narażone na wady uzębienia. Trzeba też dbać o ich delikatną skórę.

Popularność:)

Rasa ta w Polsce staje się coraz bardziej popularna. Na wystawie Światowej w Poznaniu w roku 2006 było 256 grzywaczy, w tym 127 psów i 129 suk.

Czekaliście na nestępną rasę?! Oto Beagel!!!!!
Oto i jego zdjęcia:).
    
Teraz dowiecie się o nich trochę więcej!!

Rys historyczny

Rasa angielskich psów gończych istniejąca w XIV wieku, używana do polowań w sforach na lisy i zające, powstała najprawdopodobniej z krzyżówek francuskich psów gończych harrierów z terierami. Istnieją dwie teorie pochodzenia rasy beagle. Pierwsza, do której skłaniali się Burdon i Duteil na postawie starożytnych dzieł Ksenofonta, mówiła o antycznych praprzodkach greckich psów gończych. Trafiły one z Rzymianami do Anglii, gdzie krzyżowały się z psami Normanów. Druga teoria odnosi się do dwóch ras psów gończych pochodzących z południa Francji – Gaskonii i Saintonge. Dały one początek psom nazywanym southern hound, które przybyły do Anglii z kontynentu w okresie wojny stuletniej.

Nazwa może pochodzić od celtyckiego słowa beag (mały) lub francuskiego beaguele (rozdziawiony pysk).

W Zjednoczonym Królestwie klub miłośników tej rasy powstał w 1895 roku, a kilka lat później psy te pojawiły się w USA.

Wygląd

Pies średniej wielkości, o mocnej i krępej budowie; nie może być ociężały. Beagle są najmniejszymi psami gończymi.

Budowa

• Głowa jest średniej wielkości, mocna, ale nie ciężka, bez zmarszczek i fałd; mózgoczaszka lekko wysklepiona, średniej szerokości, z nieznacznym guzem potylicznym; stop wyraźnie zaznaczony; kufa nie spiczasta; nos czarny, u psów jasno umaszczonych może być jaśniejszy; zgryz nożycowy.
• Oczy nie są osadzone głęboko, ani nie są zbyt wyłupiaste, szeroko rozstawione, o łagodnym wyrazie; kolor ciemnobrązowy lub orzechowy.
• Uszy są długie, nisko osadzone, z zaokrąglonymi końcami, zwisające wzdłuż policzków.
• Tułów:
  • Grzbiet jest prosty; klatka piersiowa głęboka, sięga poniżej łokci; żebra dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu; lędźwie krótkie i mocne; brzuch niezbyt podkasany.
  • Kończyny przednie są proste, stabilnie ustawione pod klatką piersiową, dobrze umięśnione; łopatki dobrze kątowane; łokcie mocne, nie odstające ani zbyt mocno przylegające; stopy silne, palce zwarte.
  • Kończyny tylne mają uda muskularne; stawy kolanowe dobrze kątowane; stawy skokowe mocne, nisko umieszczone; stopy jak u kończyn przednich.
• Ogon jest mocny, średniej długości, wysoko osadzony; noszony wesoło, ale nie zakręcony ponad grzbietem; dobrze porośnięty włosem, szczególnie na spodniej stronie.

Szata i umaszczenie

Szata jest krótka i przylegająca. Według wzorca FCI u Beagla "jest dopuszczalne każde umaszczenie psa gończego, od tego roku dopuszczony jest również do tej pory nie uznawany kolor wątrobiany, koniec ogona biały"." Najczęściej spotykane beagle posiadają typ umaszczenia tricolor, ale umaszczenia bicolor (dwukolorowe) oraz hare pied (zajęcze) zyskują na popularności. Rzadziej spotyka się umaszczenie mottle, czyli cętkowane.

Zachowanie i charakter
Wesoły i żywy, z natury niezależny, ma tendencje do włóczęgostwa. Skłonny do zabaw i tolerancyjny wobec dzieci.

Użytkowość

Pies gończy, tropowiec, posokowiec, dzikarz, do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja

Do najczęstszych problemów zdrowotnych tych psów gończych zalicza się:

• problemy związane z urazami,
• infekcje czy osłabienie systemu immunologicznego,
• choroby będące wynikiem czynników genetycznych – tutaj rzadko i indywidualnie spotyka się choroby takie jak: padaczka, dysplazja czy dziedziczne choroby oczu. Z powodu długich, zwisających uszu, beagle są podatne na infekcje bakteryjne lub grzybicze tych okolic ciała i wymagają one starannej pielęgnacji.

Oprócz regularnego czyszczenia uszu, beagle wymagają niewiele zabiegów pielęgnacyjnych, które ograniczają się do wyczesywania sierści, okresowego kąpania i czyszczenia zębów, w celu uniknięcia osadzania się kamienia nazębnego. W przypadku psów, które prowadzą mało aktywny tryb życia – grozi im otyłość.

Popularność

W Polsce i w innych krajach bardzo popularna. Zajął czwarte miejsce w eliminacjach na najpopularniejszego psa w USA.